centered hending

      فریاد ها مرده اند تنهایی حاکم سرزمین بی کسی است می گویند

      خدا تنهاست ما که خدا نیستیم پس چرا از همه تنهاتریم  ...

                    سادگی را دوست دارم چون با صداقت است,

                    هیچ دروغی درآن راه ندارد مانند کودکی است

                    که با چشمان معصوم اش به همه نگاه میکند

                       و با معصومیتش هزاران حرف به دنیا میزند

                   در نهان به آنانی دل می بندیم که دوستمان ندارند

                        و در آشکارا از آنانی که دوستمان دارند

                        غافلیم شاید این است دلیل تنهایی ما....

خدایا می دانم اگر تو را رها کنم هرگز مرا رها نمی کنی...

          گاه یک لبخند آنقدر عمیق میشود که گریه می کنیم
          گاه یک نغمه آنقدر دست نیافتنی میشود که با آن زندگی می کنیم
          گاه یک نگاه آنچنان سنگین میشود چشمانمان رهایش نمی کند
          گاه یک عشق آنقدر ماندگار می شود که فراموشش نمی کنیم

                             هوا سنگین بود
                        آسمان بارانش گرفته بود
          ودخترکی خیس از بی سرپناهی آهسته میگفت:
                     خدایا گریه نکن, درست میشه

                

           خدایا! گفتی:
           اگر کسی دو روزش مثل هم باشد، باخته است...
          "من،" خیلی وقت است که زندگی را باختم...
          حال، با این روزهای تکراری و پر از درد چه کنم...!

          ..................

         یه موقع فکر نکنید از زندگی نا امید شدم،

         بهترین کسی که میتونه ناز بخره خداست...

                       در این شهر صدای پای مردمی است،
                           که همچنان که تو را می بوسند
                               طناب دارت را می بافند ،
                        مردمی که صادقانه دروغ می گویند،
                          و خالصانه به تو خیانت می کنند،
                         در این شهر هر چه تنهاتر با شی
                                        پیروزتری.

           من از هیچ کس گله ای ندارم. اگر کسی جانم را از من بگیرد،

                       قلبم را از حلقومم بیرون آورد و دور بریزد،

                    تمام عمر آزارم دهد، آتشم بزند، هر کاری کند،

                         صبر می کنم. از او ناراضی نخواهم بود.

                       او را بد نخواهم دانست. به او بد نخواهم گفت.

                               می دانم که انسان ها، دل ها،

                     اندیشه ها و زندگی ها همه بازیچه دست تقدیرند.

         از من فاصله بگیر !

         هر بار که به من نزدیک می شوی
 
         باور می کنم هنوز می شود زندگی را دوست داشت..

          از من فاصله بگیر !

          من خسته ام از این امیدهای کوتاه !

     خدایا می شود گاهی صدها بار مادرم را از خود می رنجانم،

     صدها بار به او بدی می کنم، صدها بار قلبش را می شکانم...

     ولی او صدها بار مرا می خواند،

     صدها بار مرا مورد محبت خود قرار می دهد،

     دوباره برایم دعا می کند،

     دوباره به من لبخند می زندو بدیهایم را فراموش می کند.

     حال تو ای مهربان مهربانان

                   ای آفریننده خوبی ها

                                ای آفریننده مادر

                      مرا به خاطر بدی هایم نمی بخشی...؟!

                   گذشت دیگر آن زمان که فقط یک بار از دنیا می رفتیم
                   حالا یک بار از شهر می رویم
                   یک بار از دیار
                   یک بار از یاد
                   یک بار از دل
                   و یک بار از دست !

                                    چه حرف بی ربطیست
                                    که مرد گریه نمی کند
                                    گاهی آنقدر بغض داری
                                    که فقط باید مرد باشی
                                    تا بتوانی گریه کنی !!!

                   خداوندا! دستهایم خالی است و دلم غرق

              در آرزوها - یا به قدرت بیکرانت دستانم را توانا گردان

                   یا دلم را از آرزوهای دست نیافتنی خالی کن

             خدایا اگر جز سوختگان را به مهمانی خود نمی‌خوانی،

             ما را بسوزان آنچنان که هیچ‌کس را آنگونه نسوخته باشی

                  شاعر گفت:

                 "خدایا من در کلبه فقیرانه خود چیزی دارم

                  که تو در عرش کبریایی خود نداری،

                  من چون تویی دارم و تو چون خود نداری".

                  شاعر راست می گفت...

                  آنقدر دلت از دست ما آدمها گرفته که اگر چون خود

                  داشتی آنقدر در خلوت تنهایی با او گریه می کردی،

                  که دنیا در زیر بغض های نترکیده ات غرق می شد...

                       

                               کاش آنقدر معرفت داشتم

                     که درد پنهان شده در لبخندت را می فهمیدم...
                              

                               کاش آنقدر معرفت داشتم

                     که عشق پنهان شده در خشمت را می فهمیدم...
                               کاش آنقدر معرفت داشتم

                     که بغض پنهان شده در سکوتت را می فهمیدم...
                        کاش معنای حقیقی سکوتت را می فهمیدم،

                     آن لحظه که غم هایت را در وجودت خفه می کردی...
                     کاش که درکت می کردم... کاش که می فهمیدمت...

                               ولی افسوس که دیگر نیستی...

                              

                            عشق یعنی مستی و دیوانگی
                            عشق یعنی با جهان بیگانگی
                            عشق یعنی شب نخفتن تا سحر
                            عشق یعنی سجده با چشمان تر
                            عشق یعنی سر به دار آویختن
                            عشق یعنی اشک حسرت ریختن
                            عشق یعنی درجهان رسوا شدن
                            عشق یعنی سست و بی پروا شدن
                            عشق یعنی سوختن با ساختن
                            عشق یعنی زندگی را باختن...

                          

                             دیروز بزرگی می گفت:

                 هر وقت احساس کردی ناخودآگاه دلت گرفت،

                            بدان جایی کسی دردی دارد.
 
              هــــــــــــــــــــــی این روزها چقدر دلم می گیرد...!!