centered hending

.رفتم که نبینی پریشان شدنم را
غمناک ترین لحظه ی ویران شدنم را
در خویش فرو رفتم و در خویش شکستم
تا که یک لحظه نبینی غم تنها شدنم را

 محمد حسین, [۰۵.۰۹.۱۶ ۱۸:۰۰]
https://telegram.me/joinchat/CKAW1EAGlQCqTJ__xgr3UQ

کاش ادم همه کارای خوبش  همه لحظه های زندگیش عشقش به هم واقعیت داشت کاش کاش کاش....

زندگی من با عشق شروع شد وبا عشق تموم میشه.

اگه عاشق شدی به عشق پایبند باش.

                                                                 پنجره را که باز می کنی
                                                                        دلم می آید و
                                                                  لبِ طاقچه ی نگاهت
                                                                        می نشیند!
                                                                         می بینی؟!
                                                                  دلم بی دام و دانه
                                                                       جَلدِ نگاهت

گفتم : مجنونم کفتي : باش            شده است..!!!
گفتم : مجنون توام ليلي گفتي : باش

گفتم : چاره چيست ؟ گفتي : انتظار
گفتم : چه سخت است؟ گفتي : چه زيباست
گفتم : تا به کي؟ گفتي : تا به آن وقت که چون شمع بسوزي از سر تا به پاي
گفتم : افسوس که نداني در اين سوختن بالهاي تو هم خواهد سوخت اي پروانه من

گفتی که منو دوست نداری گله ای نیست بين من و عشق تو ولي فاصله اي نيست گفتم که صبر کن و گوش به من دار گفتي که نه بايد بروم حوصله اي نيست پرواز عجب عادت خو بيست ولي تو رفتي و ديگر اثر از چلچله اي نيست گفتي که کمي فکر خودم باشم و آنوقت جز عشق تو در خاطر من مشغله اي نيست رفتي تو خدا پشت و پناهت به سلامت بگذار بسوزد دل من مسئله اي نيست

هر شب مرا با خود میبری
میبری به جایی که تاریک است و روشنایی آن تویی
هرشب مرا به اوج میبری
میرسیم به جایی که نگاهت همیشه آنجا بود
ما یکی شده ایم با هم
همیشگی شده عشقمان، بگو از احساست برای من…
همیشه میگویم تو تا ابد برایم یکی هستی ،
یکی که عاشقانه دوستش دارم ، یکی که برایم یک دنیاست….
دنیای زیبایی که درون آنم
ببین یک دیوانه دائم نگاهش به چشمان توست ، من همانم!
ببین که حالم ، حال همیشگی نیست
اینجا ، همینجایی که هستی باش، که قلبم بدون تو زنده نیست
ما عاشقانه مانده ایم برای هم ، من برای تو هستم و تو برای من ،
تمام نگاهت را هدیه کن به چشمان عاشق من…
هر زمان فکر بی تو بودن میکنم نفسم میگیرد،
اگر نباشی قلبم بی صدا میمیرد،مثل حالا باش ،

مثل حالا عاشقانه دوستم داشته باش
نه اینکه فردا بیاید و  بیخیال ما باش….
گفته بودم که با تو نفس میگیرم
گفته بودم با تو در این زندگی تنها رنگ عشق را میبینم ،
رنگی به زیبایی چشمانت
اگر دست خودم بود دنیا را فدا میکردم برای همیشه داشتنت
تو را با هیچکس عوض نمیکنم ، عشقت را همیشه
در قلبم میفشارم و به داشتنت افتخار میکنم
تو را که دارم دیگر تنهای

  رویای با تو بودن را نمی توان نوشت ...
 
                        نمی توان گفت ...                                                                                                                

                                           و حتی نمیتوان سرود ...


            با تو بودن قصه شیرینی است  ...

                                                                                به وسعت تلخی تنهایی  ...


                                                    و داشتن تو فانوسی

                                                    
                                                                                      به روشنایی هر چه تاریکی 

                           و...و 

                                             من همچون غربت زده ای

                                     در آغوش بی کران دریای بی کسی


                                    به انتظار ساحل نگاهت می نشینم

                                                 و می مانم تا ابد...
  

                                   و تا وقتی که شبنم زلال احساست
 
                                      زنگار غم را از وجودم بشوید...

بروم صد پله پایین با دریا گریه کنم

کنج صدف مروارید وار بی صدا گریه کنم

در غزلگردی های تو تا سمفونی آبی 

سوگ مشکوک سازها را یک جا گریه کنم

هزار سال دلم میخواست با تن تنها گریه کنم

هزار سال دلم میخواست با من تنها گریه کنم

دریا ، دریا دریا چه خوب شد که مرا تر کردی...

دریا ، دریا دریا چه خوب شد که مرا باور کردی... 

وقتی که گریه مرا از سر می گیرد

دریا ساکت می ماند و من بلند بلند  ترک بر میدارم....

                                   کاشکی اشکامو نمی دیدی              دردی   که   هرگز   نفهمیدی           

                                   رویای شیرینم              خوابتو میبینم               کاشکی برگردی               

                                   تا فهمیدی    عاشقم رفتی           تو چیزی از عشق  نمیفهمی                

                                   با این که میدونم                     پای تو میمونم کاشکی برگردی           

                                   با این که گریه درمون تنهایی نشد من  عشقو    باورش کردم          

                                   وقتی هرجا یاد تو با من بودبه این احساس پاکم تکیه میکرد               

                                   تنهای تنها چشم به راه تو میمونم تا هستم از تو میخونم                   

                                  رفتی  از  امروز  و  فردا تنهای تنها  بدون تا زنده ام عاشقت  میمونم

                                  از تنهایی ها گریزونم                                درد تنهایی رو میدونم 

                                 با این که میدونم                       پای تو میمونم کاشکی برگردی

                                 راه برگشتی نمیبینم                  داغ عشقت مونده تو سینم

                                رویای شیرینم                   خواب تو میبینم کاشکی برگردی

                                با این که گریه درمون تنهایی نشد من عشقو باورش کردم

                               وقتی هرجا یاد تو با من بود به این احساس پاکم  تکیه میکرد

                               تنهای تنها چشم به راه تو میمونم        تا هستم از تو میخونم

                              رفتی از امروز و فردا تنهای تنها   بدون تا زنده ام  عاشقت  میمونم

اصر خسرو قبادیانی بسوی باختر ایران روان بود.

شبی میهمان شبانی شد در روستای کوچکی در نزدیکی سنندج.

نیمه*های شب صدای فریاد و ناله شنید. برخاست و از خانه بیرون آمد. صدای فریاد و ناله*های دلخراش و سوزناک از بالای کوه

به گوش می*رسید.

مبهوت فریادها و ناله*ها بود که شبان دست بر شانه*اش گذاشت و گفت: این صداها از آن مردیست که همسر و فرزند خویش را از دست داده، این مرد پس از چندی جستجو در غاری بر فراز کوه ماندگار شد هر از گاهی شب*ها ناله*هایش را می*شنویم. چون در بین ما نیست همین فریادها به ما می*گوید که هنوز زنده است و از این روی خوشحال می*شویم که نفس می*کشد.

ناصرخسرو گفت: می*خواهم به پیش آن مرد روم.

مرد گفت بگذار مشعلی بیاورم و او را از شیار کوه بالا برد. ناصر خسرو در آستانه غاری ژرف و در زیر نور مهتاب مردی را دید که بر تخته سنگی نشسته و با دو دست خویش صورتش را پنهان نموده بود.

مرد به آن دو گفت از جان من چه می*خواهید؟ بگذارید با درد خود بسوزم و بسازم.

ناصر خسرو گفت: من عاشقم این عشق مرا به سفری طول دراز فرا خوانده، اگر عاشقی همراه من شو. چون در سفر گمشده خویش را باز یابی.. دیدن آدم*های جدید و زندگی*های گوناگون تو را دگرگون خواهد ساخت. در غیر اینصورت این غار و این کوهستان پیشاپیش قبرستان تو و خاطراتت خواهد بود... چون پگاه خورشید آسمان را روشن کند براه خواهم افتاد اگر خواستی به خانه شبان بیا تا با هم رویم.چون صبح شد آن مرد همراه ناصرخسرو عازم سفر بود.. سال*ها بعد آن مرد همراه با همسری دیگر و دو کودک به دیار خویش باز گشت در حالی که لبخندی دلنشین بر لب داشت.

اندیشمند یگانه سرزمینمان ارد بزرگ می*گوید: “سنگینی یادهای سیاه را با تنهایی دو چندان می*کنی. به میان آدمیان رو و در شادمانی آنها سهیم شو. لبخند آدمیان اندیشه های سیاه را کمرنگ و دلت را گرم خواهد نمود. ” 

شوریدگان همواره در سفر هستند و چون خواسته خویش یافتند همانجا کاشانه*ای بسازند، و چون دلتنگ شوند به دیار آغازین خویش باز گردند.

خوشبخت کسیـــ نیست که مشکلی ندارد؛

خوشبخت کسیــ است که با مشکلاتش، مشکلـی ندارد!

بـــی خَبــری بـی پـــایـــان تــَـریـن خَبــــری استـــ

کـِــه از تــــو مــی رِسـَـد ایــن روزهــــا...

سلام دوستان

 اگه در بین شما کسی مشاوره خواست با من در میان بگذاره تا مشکلشو حل کنم

 از طریق وبلاگ قسمت نظرات پیام خود را بنویسید

ویا در چت باکس پیام بگذارید

خوشحال میشم اگه بتونم واستون کاری کنم ومشکلتونو حل کنم

با تشکر مدیر وبلاگ محمد حسین